INLOGGEN
«»

Zilverglans

De oorlog is me overkomen
de vijandige mensen
mijn buren en familie
ik moet

hoe dan ook
mijn verlies nemen

Het donker leert me
te aanvaarden
dat ik onkwetsbaar ben
niet hoef te vluchten

mijn ziel is mijn asiel
als ik dood, dood ik liefdevol

met een zilverglans
om mijn plicht
die geen spiegel is
van hun motieven

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-03-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Zywa
Actief sinds: 25-04-2018Informatie bij het gedicht:

India (Delhi 1200 vC -- Mahabharata, Ardjoena) Ardjoena = Zilverglans Krisjna = Donker Bundel 'Korte Preken' # 20 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zilverglans’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.