Zilverglans
De oorlog is me overkomen
de vijandige mensen
mijn buren en familie
ik moet
hoe dan ook
mijn verlies nemen
Het donker leert me
te aanvaarden
dat ik onkwetsbaar ben
niet hoef te vluchten
mijn ziel is mijn asiel
als ik dood, dood ik liefdevol
met een zilverglans
om mijn plicht
die geen spiegel is
van hun motieven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-03-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
India (Delhi 1200 vC -- Mahabharata, Ardjoena) Ardjoena = Zilverglans Krisjna = Donker Bundel 'Korte Preken' # 20
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zilverglans’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.