jubilee ole

Geert Messelis

't is weer eens allerzielen
voor de gesneuvelde zielen
op het veld van eer
van wat?
mijn gat
nu vieren ze hun honderdste verjaardag
en staan in lange rijen
in geef acht
ze wachten
maar wachten niet
op de zogenaamd belangrijke taarten
die kransen leggen
op een paar graven
(in de dood is iedereen gelijk
maar niet allemaal tegelijk)
de reporter fluistert diepzinnig
enkele plastic platitudes
dat deze oorlog
er een einde aan zou maken
de laatste der mohikanen
maar twintig jaar later
kwam de kater
en hij droeg een geknipte snor
en daarna
was het weer van dat
uitgebreide en geheel herziene druk
met pakkende illustraties
van steden die branden
en mensen die hangen