Auschwitz
Auschwitz
De wereld is van ijs
En heel erg koud
Ik houd mijn vaders hand vast
We staan hier met velen
In een rij
In de sneeuw
Zonder jassen
Zonder wanten
De sneeuw blijft vallen
Dikke vlokken
Op onze hoofden
Op onze schouders
Mijn vader is bleek
Hij heeft niets meer gezegd
Sinds we de trein in werden geduwd
"Klopt het papa
Wat ze zeggen
Dat we niet meer teruggaan naar huis ?"
Hij antwoordt me niet
Maar zijn grote hand
Drukt de mijne nog steviger
We staan hier
De wereld is wit
En zwart als de nacht
Gelukkig heb ik het nu minder koud
Ik gloei
Ik ben wel hier
Maar ik zweef langzaam weg
Uit mezelf
Ik zie mijn papa nu van boven
Ik zie dat hij me in zijn armen draagt
Alles is stil
De tijd staat stil
En ik ga weg van hier
Ik ben weg
Dag papa
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 29-08-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Auschwitz’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.