INLOGGEN
«»

De dodenherdenking

Zou ikzelf ooit met de gewoonte willen breken?
De Waalsdorper Vlakte, door mij vaak bekeken
Mij trok ook geregeld de Dam, een mensenmassa
die samen kwam

Meestal koos ik voor het laatste; het Koningspaar
met de meer dan grote krans
Tallozen wachten op hún kans om neer te mogen
leggen

Dat muisstille geluid dat zoveel lijkt te willen zeggen
Een schoolkind leest een eigen gedicht, probeert uit
te leggen

Mijn gedachten gaan eventjes naar mijn jeugd, waar
ik me haastte naar "het" monument
Ook daar even stilstaan en je tóch niet zeggen kon
Een oorverdovende stilte drong binnen, twee minuten

Het Wilhelmus wordt gespeeld, één met elkaar,
even niet zo verdeeld
En waar je je dan ook bevindt, je gedenkt op jouw
eigen manier Indrukwekkend in de gezamenlijke
eenheid, door die twee minuten daartoe bestemd.

Dakoyria, 2018.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 01-05-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De dodenherdenking’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.