Besef van verdriet

Gertjan van der Kraan

Besef van verdriet

Beseffen we wel het verdriet
Als de angstige moeder niet
Het allerminste kan geven
Aan het kleine tere leven
Dat ze in haar armen houdt
Terwijl ze weet het is te koud
Om hier met haar te lopen
En ze geen kleren kon kopen
Omdat ze snel moest vluchten
Vanwege de terreur geruchten


Vluchten voor vervolging en haat
Waardoor ze haar vaderland verlaat
Ook al leeft zij nu nog met het kind
Tenminste als ze snel voedsel vindt
Lopend, zwoegend en vol vragen
Na de vlucht, al vele lange dagen
Bedelend om eten en wat drinken
Ze wil de moed niet laten zinken
Vanwege het jonge kleine leven
Om haar wat beschutting te geven