stil stilt de stilte
op gezag van haar bezetter
zonovergoten en niet vermoedend
op een doodgewone zaterdag
verzamelt zich de gemeenschap
dan scheidt haar woeste woede
van mannen en vaders
samen met de vrouwen
de kinderen en hun moeders
gruw gruwelt gruwelijk zo
als dood en verderf zaaiend
zinloos moordend de ss
hen daarna het leven neemt
als mannen met de zeis
worden barbaars grimassend
als waren het korenhalmen
vaders en mannen neergemaaid
vrouwen moeders en kinderen
in gods heilige huis gedwongen
worden niemand en niets ontziend
opgehokt verbrand en opgeblazen
het dorp en haar mensen
zeshonderd twee-en-veertig in getal
worden in ijziger dan ijzige ijzigheid
vlammend de toekomst ontnomen
in van sadistische salvo's de ruine
die ter getuigenis ons herinnerd
aan wreder dan wrede wreedheid
stilt stil nu de stilte van verlatenheid
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-07-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Geschreven naar aanleiding van een bezoek aan het verlaten dorp Oradour-sur-Glane | Frankrijk - juni 2017
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘stil stilt de stilte’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.