ongelukkig gelukkig

Peter Paul Doodkorte

ongelukkig gelukkig
voel ik mij
warm genesteld
in mijn luie stoel
als uit omringend behang
in woord en beeld
het nieuws zich vertellen laat

na de rwandese genocide
de val ook van screbenica
eist nu in aleppo weer
volkerenmoord de levens
van duizenden - jong en oud
terwijl wij ons mantelen
met de cocon van kerst

machteloos en handelingsverlegen
misprijst vol ongeloof de wereld
ach en wee klagend
het verdelgend geweld
waarover daar jong en oud
voorbij de pijn van verloochening
niet meer huilen kunnen

ongelukkig gelukkig
sluiten wij de ogen
gelijk de ramen en de deuren
ooit de herbergen deden
voor een timmerman
met op zijn ezel
een zwangere vrouw

beschaamd en verlegen
heffen wij het glas
op de komst van verlossing
de geboorte van hoop
die daar bombarderend
de mensen en hun leven
niet meer redden zal

ongelukkig gelukkig
leert mij de spiegel
is niet wat je hebt
niet wie of waar je bent
het is tegenover terreur
niets stellen kunnen
wat het tij keren zal