Lauwertakten onze komst
we regelden afganisthan
bliezen rotsen op
egaliteit kreeg geen gelijk
we moesten ons verschansen
bunkerden een plaats de vijand
bleek onzichtbaar maar paraat
wij wilden vrede dragen
ze lauwertakten onze komst
maar hadden zo hun eigen vragen
de opbouw is weer weggeschoten
babylonisch in begrip
samen is daar nooit genoten
de stenen neem ik mee
met stukjes van een gouden koran
uit een opgedroogde zee
begrijp de weemoed in gezang
zie hoe donkere ogen kijken en
krijgsheren zich mateloos verrijken
maar ik zou willen blijven
jij gaf mij de hand en
sprak ik ben je vriend orhan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lauwertakten onze komst’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.