Gewetensvraag
Gewetensvraag
Tijdens een oneindig lijkende reis
Kleurde het landschap grijs
Verloren steden hun glans
Alle hoop vervloog op de cadans
Van de voortjagende trein
Angst weerspiegelde in hun aanschijn
Te dicht op elkaar,vreemden die elkaar vonden
In diepe doodsangst verbonden
Westerbork, dan Auswitch… besefte je dat wel?
Het eindstation, de hel
Waar geen hoop meer mogelijk was
En het eens zo geliefde leven opging in rook en as
Resteert nu jouw jas, inmiddels loos
Ooit bewoond door jou, meedogenloos
O, de hun aangedane oneindige smart
Waar, vraag ik me af, bevond zich toen jouw hart?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-03-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Wicky Steevensz (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gewetensvraag’ van Wicky Steevensz zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.