Oekraïne

elze schollema

volharding, het grenst wezenloos
aan het maatschappelijk tarief want
hoe kostbaar het leven ritmisch krakeelt
en poppentheaters vluchten voor ’t geweld
blijft mijn adem kleven aan de
restanten van mijn o zo wankele moed

er is geen blazoen dat de overwinning
kan spellen op mouwloze pantserwagens, het
afgrijzen duikt weg achter dode struiken
en lege waterkruiken, het geweld is de chaos moe

de rooddoorlopen kasseien schreien zich in
schreden voort die de laatste sporen van vrede voorgoed
in het oneindige hebben geëtst , de hemel kaatst de hel
en vangt het vagevuur in angstige blikken