dauw

Geert Messelis

het dauwt
de nacht
gaat slapen

maar niets
maakt ooit
een afscheid zacht

waar zijn de dagen
met hun regen
de zeurderige geborgenheid
van oude kamers
waar stappen klonken
alsof iemand
een schaduw
je voeten herhaalde

ze zeggen "er viel
een hemels dauwe"
maar wat is dan
de hel

een laatste blik
en jij onder de grond
de aarde proeft
zout in mijn mond
ik wil de aarde eten
om diep bij jou te komen