kater

Peter Paul Doodkorte

de echtheid van het leven
zachtjes wuif ik haar weg
even hoor ik nog vuurwerk
verder weg en toch dichtbij
dat het jaar verjagen moet
dat ik liefst nu vergeten wil

de uitgelatenheid vervaagt
in de nevelmist van alcohol
als ik langzaam mij verdrink
in de euforie van het delier
dat mij daarna dartelen laat
als de lammetjes in de wei

met brallende misselijkheid
wakkert mij het nieuwe jaar
het tij van onverschilligheid
in het diep van de ochtend
tot mijn hoofd vol spijkers
mij tot berouw braken laat