«»

samen samenzijn

de hora ruiend op het einde
ziet van oud naar nieuw
op versleten laatste benen
reikhalzend het jaar uitzien
naar blanco nog de nieuwe tijd

met daar aan de overkant
sterren stralend ons herinnerend
die vele vrienden en vriendinnen
de ouders ook en de kinderen
die ooit ons de weg plaveiden

met dankbaar vol de knapzak
voor hen die ons van waarde zijn
die ook wij betekenen mogen
omdat ieder is die hij wezen mag
altijd anders en daarin juist gelijk

met de wijze lessen van gisteren
na vandaag kompas voor morgen
fluisteren wij elkaar de ware opdracht
dat niet het geluk meer zoeken is
maar het zijn van wie je bent

met vol verwachting ook de harten
dat wij met respect en liefdevol
hatend onbegrip wieden mogen
dat opnieuw het goede zegeviert
over wat ons steeds verdelen wil

met het verleden als de uitdaging
die ons als lantaarns de weg verlicht
waarop elke dag weer kansen liggen
niet om voornemens te hebben
maar om ons denken ook te doen

met kleurrijk als de mensen zelf
het palet van kans en perspectief
tellen niet langer meer de dagen
doch de dagen die ons tellen
door de ontmoetingen met elkaar

zo stilstand in de laatste dagen
van voorbij vliegend de tijd
halteren wij voor vertrekken klaar
met onze wens voor iedereen
in het nu nog jonge jaar

dat wij meer dan ooit
wederkerig zien en kijken
vertellen ook en luisteren
van om naar en met elkaar
opdat wij samen samenzijn