je lach is al verleden tijd

wil melker

het uitzicht
kijkt naar binnen
kleurt het behang
seizoenenlang met
licht uit het verleden

je hebt gebeden
dat je oud mocht
worden, hebt gestreden
voor de laatste jaren
rust en vrede

ogen dromen en
je lach is al verleden tijd
je handen spelen
achteloos met pluizen
de asbakken zijn vol

je vest van wol is zacht
net als je wangen
je schouders hangen
in een moedeloos gebaar
wachtend op het nieuwe jaar