Van oud- op nieuwjaar

Henk P.Post

 Tikkend beduidt de klok
 de tijd gaat voort
 twaalf slagen klinken monotoon
 de klok blijft stoïcijns hetzelfde doen
 heeft van oud – en nieuw nog nooit gehoord!

 Een gelukkig jong stel kijkt elkaar diep in de ogen
 als de klok twaalf slaat
 spreken zo hun verlangen uit
 met besef van tijd want hun verlangen is waar
 er komt een kindje in het nieuwe jaar!

 Anders is het voor hen die
 de uren naar het gewisse van de dood
 naderbij zien komen
 het sterven doet stoïcijns zijn werk
 maakt einde aan ‘n leven
 op de dagen: om het even of oneven!

 Voorovergebogen zit hij in zijn rolstoel
 ogen gesloten, handen ineen
 kijkt niet op als ik hem groet
 geen besef van mens en tijd
 is het leven eigenlijk kwijt!

 Dakloze, ik zal je niet vragen
 waar slaap je vannacht
 maar je vragen: hoe is het toch
 zover gekomen ik wil naar je luisteren
 en luisteren tot je jouw ziel hebt leeggepraat.