Van oud- op nieuwjaar
Tikkend beduidt de klok
de tijd gaat voort
twaalf slagen klinken monotoon
de klok blijft stoïcijns hetzelfde doen
heeft van oud – en nieuw nog nooit gehoord!
Een gelukkig jong stel kijkt elkaar diep in de ogen
als de klok twaalf slaat
spreken zo hun verlangen uit
met besef van tijd want hun verlangen is waar
er komt een kindje in het nieuwe jaar!
Anders is het voor hen die
de uren naar het gewisse van de dood
naderbij zien komen
het sterven doet stoïcijns zijn werk
maakt einde aan ‘n leven
op de dagen: om het even of oneven!
Voorovergebogen zit hij in zijn rolstoel
ogen gesloten, handen ineen
kijkt niet op als ik hem groet
geen besef van mens en tijd
is het leven eigenlijk kwijt!
Dakloze, ik zal je niet vragen
waar slaap je vannacht
maar je vragen: hoe is het toch
zover gekomen ik wil naar je luisteren
en luisteren tot je jouw ziel hebt leeggepraat.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Henk P.PostActief sinds: 29-03-2014 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Van oud- op nieuwjaar’ van Henk P.Post zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Nieuwjaar
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|