De visser

Joris Olivier

Verborgen aan de waterkant,
Omringd door ’t wuivend riet,
Staarde d'eenzame visser
Naar zijn rood-witte dobber,
Wijl alle schoons zag hij niet.

Wolken dreven hem voorbij,
Op d’golfjes dobberde ’n fuut,
Met op diens rug ’t jonge grut,
Zon schitterde op de golfjes,
Maar de visser zag het niet.

Allengs donkerde het zwerk,
Het groene water kleurde zwart,
Bliksem en donder rondom,
De visser, de visser merkte ’t niet.

Toen plots de dobber onder dook,
De hengelpunt heel diep boog,
Schrok de visser uit z’n droom,
’n spartlende brasem aan de sim.