Bevroren omarming

Paul Duyvesteyn

In een tedere omarming van land en zee,
bij een bevroren schemering van de horizon,
toegewuifd door waaierende rietstengels,
strijdt een verlaten lagune een bitter gevecht tussen zoet en zout

Hierin stroomt lichtvoetig een onbekend kreekje,
een helder kabbelend beekje,
dat zich als een zilveren slang door een bossig landschap slingert

Langs haar oever buigen op deze ijzige ochtend
esdoorns statig over haar heen
Hun wit berijpte ijsharen strelen haar golvende huid
en houden glinsterende libellen gevangen
in hun kristallen gordijn van bevroren boomtranen