Dageraad van herstel

Paul Duyvesteyn

In 't zachte ochtendlicht dat de heuvel in een gloed zet,
strekt zich een weiland uit,
pas geschoren, een glad laagpolig tapijt

In een nieuwe dageraad van de natuur,
hernieuwt het gras zich uit een bloedende beklemming

Gekorte grashalmen verheffen zich naar de omhelzing van de zon,
de warmte opslaand in hun geschonden, verkilde lichamen

Zo hervinden zij opnieuw hun kracht,
om levenssappen uit de aarde te putten,
en hun glanzende groene vrijheid te herwinnen

Een enkele grasspriet staat nog eenzaam overeind,
haar topje wat vergeeld,
haar smaragden gedaante als een vuurtorentje in een weids landschap

Haar sapgeleidende ader
nog bedekt met verdord strooisel van haar verminkte vrienden,
weduwen van het gladgeschoren veld