Bosgedachten

Paul Duyvesteyn

In het schemerlicht van het loofbos dwarrelen zandkorrels
als sterrenstof, opkomend en verdwijnend
Een kabbelend riviertje meandert tussen de bomen,
traag stromend,
een glinsterende slang in zonnewarmte

Hier en daar vallen fiere berkenbladeren, scherp van vorm
trots, na een seizoen van adem geven
Nog felgeel van kleur, als levendige wolkjes,
die de lucht met een oranje gloed verven
en geleidelijk bruin kleuren, vermoeid neerstrijkend op de grond

Zij pakt een blaadje op en vormt een kommetje,
buigt zich boven het beekje,
schept haar bladschaaltje vol helder water
Rechtop staand, voelt ze goudgele natuurvingers
langs haar huid glijden
Voorzichtig drinkend, leeg ze het lichtbruine bladschelpje