Nachtelijke omhelzing

Paul Duyvesteyn

Met hoge graspalmen lopen we de omarmende nacht in,
langs een kalm kabbelende rivier,
met zijn leliebladen dichtgevouwen, enkele geheel verborgen onder water,
riviergeheimen met zich meenemend

Tegen de licht grijze hemel als achtergrond,
maken we gebaren die schaduwen in de wolken graveren
Onze voeten schuiven in zachte pas over het groene grondtapijt,
in cadans met onze zwaaiende, luchtstrelende armen

Stilzwijgend luisteren we naar de woorden uit de natuur,
weven zo ons eigen nachtelijke legende,
onze hartslag vermengd met het ritme van de aarde