Zwijgende harmonie

Paul Duyvesteyn

Aan het einde van een doodlopende straat,
verscholen onder een zonnebloesemstruik,
groeien een rode roos en een azuren anamoon,
vredig en innig naast elkaar

De roos met haar scharlaken bloesem en haar stekelige doorns,
beschermt de anamoon met haar zacht blauwe kronen
De stralende roos en de dromerige anamoon smelten samen,
in een stemloze eenheid van een droomloze stilte
Hun gratie en samenzijn is een afspiegeling van de hemel op de aarde

Zij lijken een dialoog zonder woorden te voeren,
terwijl de roos met haar fluwelen bloemblaadjes als vurige tongen,
de azuurblauwe ademtochten van de anamoon inademt
Het oogt alsof in deze uithoek de natuur even stilstaat