Kale berm

Paul Duyvesteyn

Een zagend en zoemend geluid dat door de geluidswal wordt weerkaatst
Langs de waterkant van een idyllisch slootje,
rijdt een grasmaaier met machinale ledenmaten,
het groene gras afsnijdend en op een hoop harkend
Het lijkt wel een robuuste ijzeren vogel,
die tevergeefs met een gebroken vleugel probeert op te stijgen,
en alle andere vogels woest verjaagt

Het zicht op levendige plantengroei is deze buurtsloot ontnomen,
alsof hij nu naakt in het landschap meandert,
ontdaan van zijn groene, zijdeachtige mantel
Zijn wallen zijn nu een kale berm,
die onthutst op het verwarde water uitkijkt,
als een treurende toeschouwer van deze verminking
In het afgemaaide gras steekt tussen bruine stekels een felrode veer omhoog