een lied voor de eik
als een baken voor de vele reizigers
statisch en fier zijn takken zwaaiend
zijn wortels ankerend in de aarde
groeide hij onwankelbaar ieder jaar
droogte storm en regen trotserend
mooier en machtig krachtiger weer
terwijl zijn fluisterend blad luisterde
naar dat wat de jaren hem vertelden
over wie er in het heden passeerden
wat hun gedroomde toekomst was
die eens hun verleden ook zou zijn
plots blijken eens zijn dagen geteld
door de eigen kracht is hij geveld
wordt zijn grootse kroon te dragen
voor zijn stam te machtig en te veel
waar hij geboren wordt sterft hij ook
als na stil gestreden verloren strijd
zijn hart gebroken de ziel ontworteld
hem zijn takken vermorzeld worden
met de motorkracht van de machine
die ook zijn stam dan opgraven zou
uit de grond waaraan hij ook groeide
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-05-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
10 mei 2021 10 mei 2021 Verdicht op de machtig prachtige eikenboom die in meer dan vijftig jaren tijd uitgroeide tot een baken van zekerheid en houvast in een omgeving die tezelfdertijd uitgroeide van een klein dorp - dat leefde van aan de rivier gerelateerde bedrijvigheid, naar een dorp met stadse allure onder de rook van Rotterdam. Daarvoor werd sinds de jaren vijftig wijk na wijk gebouwd. Tussen het noordelijke deel, bestaande uit de wijk Schollevaar, en het zuidelijk deel (Schenkel/Middelwatering/Oostgaarde) liggen de Schollevaartseweg, de Bermweg en de Klaas Klinkertkade. De in dit verdicht bezongen eik staat aan de driesprong van deze wegen op het erf van wijlen Jan Hoogerwaard, veeverloskundige.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘een lied voor de eik’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.