De zon van al mijn dromen
Achter stoffige duinen van gedachten
ligt een grijze zee van pijn.
Eeuwig golvend in beweging.
Zo immens in al zijn zijn.
En de zon van al mijn dromen
bloedt in stilte langzaam dood.
Om herboren op te komen
in een blauwe lucht van hoop.
Een dag lang zal ze stralen
op het land wat mijn leven is.
Maar er is niemand die echt weet
hoeveel ik 's nachts haar stralen miss.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-03-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De zon van al mijn dromen’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.