INLOGGEN
«»

Moeder aarde

Als ik dan denk aan al die grootse dingen in mijn beleving zo klein ze zijn
Met mijn eigen ogen gezien als hoge bergen maar als een zandkorrel zo klein
Maar mijn ogen hebben mij nooit bedrogen, maar een waarheid gegeven is ook gelogen.
Soms zijn kleine dingen zo groot dat het verschil tussen beide met geen enkel weegschaal kan worden gewogen
Zo groot dat je het zien ervan jezelf verbiedt
"Zowaar ik alles liefheb" hoor ik moeder verzuchtend zeggen.
"de mensheid mijn verdriet"
"Zo een volmaakte kennis, zo groot , zo groot ze het zelf niet ziet"

Moeder aarde.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 09-12-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Martijn Van Bree
Actief sinds: 08-12-2019Informatie bij het gedicht:

We weten allemaal wat er loos is op deze aardkloot. Maar niemand neemt zijn of haar verantwoordelijkheid. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Moeder aarde’ van Martijn Van Bree zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.