Het feest van de voorbije tijden

Willem Bernardus Tijssen

Bij het vallen van de
bladeren ontwaar ik het
najaars kleurenspel.
De aarde geurt heel anders
tussen de paddenstoelen
die ik tel.

Bij mijn zuchten van
verlangen ontsnapt mij
een gevoel dat ik besta.
Toch is de herfst een
beetje sterven en doet
mij denken aan het leven hierna.

Bij het verdriet om een
afscheid hoort ook de
herkenning van
het herfstgetijde. Mijn rouw
opnieuw iets kwijt te raken
overstemt het feest van de
voorbije tijden.

Met nieuwe moed geniet ik
van de herfsttinten en
verwelkom ik de roodbruine
geelgroene gloed, om de
sprankeling van deze tijding
die langzaam voortkruipt in mijn bloed.