Licht van de nieuwe morgen

Willem Bernardus Tijssen

Bij het vroege ochtendlicht
krijgt elke dag zijn nieuwe
gezicht. Ik kijk wat om
heen en fluit de vogels weg
onder hun steen. Wat kan de
ochtendmens gelukkig zijn
om het kleine dat toch heel
groot kan zijn.

Bij het vroege ochtendlicht
plooien de zorgen mijn gezicht.
Ik word mij langzaam bewust van
de zwaarte van de dag; van wat
mogelijk is, maar vooral niet mag.
Wat kan de ochtendmens beperkt zijn
om de grote pijn, die de mens toch
weer heel klein doet zijn.

Bij het vroege ochtendlicht
toont zich toch altijd weer een
glimlachend gezicht. Ik weet dat
wat er op mij drukt van betrekkelijke
aard is tijdens mijn vroege ochtendgang.
Wat kan de ochtendwereld toch schitterend
zijn voor de kleine mens die zich bewust
is een deel van de grote wereld te zijn.

Mijn hele wereld draait zich naar het ochtendlicht;
geeft aan de dag zijn nieuwe gezicht waarachter ik
ik al mijn zorgen heb opgeborgen..
Geen vrijheid weet zich beter verworven dan de
vrijheid die wordt gevoeld bij het licht van
de nieuwe morgen.