Genietend van de herfsttinten

Willem Bernardus Tijssen

Bij het vallen van de bladeren
ontwaar ik het najaarskleurenspel
in het rond. De aarde geurt heel
anders. Muffe lucht stijgt op van
de grond.

Bij mijn zuchten van verlangen
ontsnapt mij een gevoel dat
dat ik besta. Toch is de herfst
een beetje sterven. En doet
mij denken aan het leven hierna.

Bij het verdriet om een afscheid
voel ik rouw om een voorbije tijding.
Mijn rouw nu kwijt te raken overstemt
het zomerfeest als een bevrijding.

Met nieuwe moed geniet ik van
de herfsttinten; en verwelkom ik
de herfst met een blijde gloed.
Om de sprankeling van zijn anderen tijding,
die langzaam voortkruipt in mijn bloed.