INLOGGEN
«»

Duin

Achter stranden, blanke en mossen kapen,
Voorbij de openheid wier wanden opengapen,
Liggen er glooiende duinen in ruilende slapen.

Voor hen bruinwieren die vleien langs de kiezels,
In de zilte zeearm, gekant door d'eerste brakke miezels,
Vergat de vlakte de tanden van vroeger varende diesels.

Dorre doornen die desemen door de dulle krullen,
Heen heggen wier heining heuvels her verhullen,
Sprint een sprong, spits en sprei, spars over en pulle.

Bij het nederen, drop en dra, droesemt het zand,
Ribbelt het na. Golft plots en herinnert het strand,
Stuwt het zand te kort het einde van haar spant.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 23-02-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Emmanuel Benbrahim
Actief sinds: 22-02-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Duin’ van Emmanuel Benbrahim zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.