Een ontpopte schoonheid

Willem Bernardus Tijssen

Een witte vlinder op spiegelend
glas dacht eens dat zij de mooiste
was. Zij zag haarzelf graag in
reflectie en danste hemels gracieus.
Haar witte vleugels klapte seksie.
Een ontpopte schoonheid heeft in
de vlindertuin de eerste keus.

Schoonheid vraagt om levensdrang.
En het leven van een witte vlinder
is slechts kort. Een witte vlinder
gaat zijn dagelijkse gang voor dat
die voorgoed ter aarde stort.

Zijde zachte witte vleugels bewegen
snel en puur. Hoog en hemels moet het
wezen voor de engelen van de natuur.