Wintersonnet

Jose van Rosmalen

De kale bomen, de zwarte takken
ik zie ze voor mijn ramen staan
de winterkou heeft het te pakken
grijsblauw stalen luchten die overgaan.

Het lage licht schijnt hier binnen
reikt diep de kamer in
ik schrijf er woorden, zinnen
geef zo de stilte zin.

De hoge hemel kijkt zwijgend toe
naar hoe ik hier zit te zwoegen
over alles wat ik ooit zocht en vond

Wel oud maar nog niet moe
van de dingen die ze me ooit vroegen
ze maken samen de cirkel rond.