KLIMOP
De tuinmuur is luchtig, geheel groen bedekt
door een woud van kleine fluisterhanden.
Onder hen mocht teer leven belanden,
dat zich als een krioelend rijk uitstrekt.
Pasgeboren zangertjes, druk gebekt,
wier keel en maag vol honger branden,
wippen tegen beschermende nestranden;
bladbewoners worden tot voedsel verstrekt.
Daarboven wijzen losse vingerspitsen
wiegend naar zacht verhalende lucht,
willen hun eigen gedachten splitsen:
"Op die adem mee zweven in vrije vlucht?
Onze besloten wereld aanhitsen?"
't Onvervulde verlangen geeft schone zucht.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Achter die bladeren van de klimop verbergt zich onnoemelijk veel leven.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘KLIMOP’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.