«»
hangt diep neerslachtig aan een slappe steel;
die kwetsbare eenling aanvaardt haar deel,
wacht berustend af, toont verfijnde rouw.
Schuchter kijkt ze in het rond, voelt zich louw,
wordt opgebeurd door het prille goudgeel
van heimelijk zon- en bosgrondgespeel,
juicht: "Ik beloof mijn medeschepsels trouw!"
Krachtig stralend, met wellende blijdschap
aanschouwt ze haar plaats en gelijken:
de wijde anemonengemeenschap.
De tere, wiegende hoofdjes reiken
elkaar hun adem vol vrije broederschap:
nieuwe levensmoed voor oude eiken!
't BOSANEMOONTJE
De kleine wit-roze bloem in de kouhangt diep neerslachtig aan een slappe steel;
die kwetsbare eenling aanvaardt haar deel,
wacht berustend af, toont verfijnde rouw.
Schuchter kijkt ze in het rond, voelt zich louw,
wordt opgebeurd door het prille goudgeel
van heimelijk zon- en bosgrondgespeel,
juicht: "Ik beloof mijn medeschepsels trouw!"
Krachtig stralend, met wellende blijdschap
aanschouwt ze haar plaats en gelijken:
de wijde anemonengemeenschap.
De tere, wiegende hoofdjes reiken
elkaar hun adem vol vrije broederschap:
nieuwe levensmoed voor oude eiken!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 19-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:
Dit gedicht beschrijft hoe de bosanemonen in het wellicht nog kale voorjaar al ontwaken en als het ware de bescheiden voorboden van de grote lentepracht zijn. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘'t BOSANEMOONTJE’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.