De Zwarte Koning uit het massief

Barend van Horssen

De Zwarte Koning uit het massief
Wandelend door de bergen rustte ik wat,
Plotseling verscheen, bij de inval van de schemering,
Hoog in de lucht, een zwarte adelaar

Gracieus, door brede vleugels moeiteloos gedragen,
zie ik hem in grote cirkels langzaam dalen
Door een onzichtbare hand geleid,
komt ruisend neer, als ware hij gezonden
Zet zich neer, vlak naast mijn sponde

Zijn ogen als heldere, fonkelende robijnen,
veren, die als een schitterend kleurenpalet schijnen
Op zijn borst een vlammend patroon van felle kleuren,
de majesteitelijke vogel, van hoog uit de rotsige wand
Zocht met zijn snavel naar mijn hand.

Met een vleugel beroerde hij mijn wang,
dat is, zoals ik het mij herinneren kan
In mijn hand vlijde hij vol vertrouwen zijn hals,
een déja vu, opdoemend uit het verleden
Zich herhalend, spiegelend in het heden.

Zwarte adelaar met je bruisende vleugels,
hervat je vlucht terug, met gevierde teugels
En neem mij mee als een adelaarsjong,
gedragen op jouw machtige wieken
Stijg op, met mij, en laat wonderen geschieden.

De vogel heeft mij weer verlaten,
heeft zijn vertrouwen bij mij achtergelaten
Gelukzalig gevoel over deze Koning uit het massief,
Verwondering over zijn natuurlijke pracht
Maanloos nu wacht mij de nacht.

Dichter: Barend van Horssen