«»
Wandelend door de bergen rustte ik wat,
Plotseling verscheen, bij de inval van de schemering,
Hoog in de lucht, een zwarte adelaar
Gracieus, door brede vleugels moeiteloos gedragen,
zie ik hem in grote cirkels langzaam dalen
Door een onzichtbare hand geleid,
komt ruisend neer, als ware hij gezonden
Zet zich neer, vlak naast mijn sponde
Zijn ogen als heldere, fonkelende robijnen,
veren, die als een schitterend kleurenpalet schijnen
Op zijn borst een vlammend patroon van felle kleuren,
de majesteitelijke vogel, van hoog uit de rotsige wand
Zocht met zijn snavel naar mijn hand.
Met een vleugel beroerde hij mijn wang,
dat is, zoals ik het mij herinneren kan
In mijn hand vlijde hij vol vertrouwen zijn hals,
een déja vu, opdoemend uit het verleden
Zich herhalend, spiegelend in het heden.
Zwarte adelaar met je bruisende vleugels,
hervat je vlucht terug, met gevierde teugels
En neem mij mee als een adelaarsjong,
gedragen op jouw machtige wieken
Stijg op, met mij, en laat wonderen geschieden.
De vogel heeft mij weer verlaten,
heeft zijn vertrouwen bij mij achtergelaten
Gelukzalig gevoel over deze Koning uit het massief,
Verwondering over zijn natuurlijke pracht
Maanloos nu wacht mij de nacht.
Dichter: Barend van Horssen
De Zwarte Koning uit het massief
De Zwarte Koning uit het massiefWandelend door de bergen rustte ik wat,
Plotseling verscheen, bij de inval van de schemering,
Hoog in de lucht, een zwarte adelaar
Gracieus, door brede vleugels moeiteloos gedragen,
zie ik hem in grote cirkels langzaam dalen
Door een onzichtbare hand geleid,
komt ruisend neer, als ware hij gezonden
Zet zich neer, vlak naast mijn sponde
Zijn ogen als heldere, fonkelende robijnen,
veren, die als een schitterend kleurenpalet schijnen
Op zijn borst een vlammend patroon van felle kleuren,
de majesteitelijke vogel, van hoog uit de rotsige wand
Zocht met zijn snavel naar mijn hand.
Met een vleugel beroerde hij mijn wang,
dat is, zoals ik het mij herinneren kan
In mijn hand vlijde hij vol vertrouwen zijn hals,
een déja vu, opdoemend uit het verleden
Zich herhalend, spiegelend in het heden.
Zwarte adelaar met je bruisende vleugels,
hervat je vlucht terug, met gevierde teugels
En neem mij mee als een adelaarsjong,
gedragen op jouw machtige wieken
Stijg op, met mij, en laat wonderen geschieden.
De vogel heeft mij weer verlaten,
heeft zijn vertrouwen bij mij achtergelaten
Gelukzalig gevoel over deze Koning uit het massief,
Verwondering over zijn natuurlijke pracht
Maanloos nu wacht mij de nacht.
Dichter: Barend van Horssen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 28-11-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Barend van HorssenActief sinds: 27-11-2017Informatie bij het gedicht:
Sept 2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De Zwarte Koning uit het massief’ van Barend van Horssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.