Sprookjesbos om de hoek

Nadia Schluter

Niet ver maar wel afgelegen ,
Ligt een kleine maar bijzonder mooie plek.
Onaangetast door de mens , wildgroei zo bijzonder en haast verzwegen.
De nieuwsgierige egel , de kleurrijke vlinder , loop gerust eens door het hek.
Takken gebogen zo mysterieus , een doorgang naar het onbekende misschien ?
De vredige paarden met warrige manen hebben hun eigenzinnige schoonheid.
Tot rust komen sombere gedachten na deze schoonheid te hebben gezien.
Het klaterende water , de ondergaande zon hebben ook hun eigenzinnigheid.
Haast een sprookje lijkt het , gedachten geordend. Er is meer in dit leven.
Zo ontzettend groen en vredig en enkel het gezang van de krekel.
Onwerkelijk dit gevoel , dit stuk natuur iets wat zonder te vragen aan de mens is gegeven.
Langzaam loop ik met kleine passen door het zachte gras, prik me bijna aan een doornstekel.
Dit klein maar bijzonder plekje neemt een grote plaats diep in mij.
Het heeft m'n hart gestolen .
En dat allemaal zomaar om de hoek , achter die houten poort verscholen.