Paradijsvogels

Willem Bernardus Tijssen

Paradijsvogels door een sleutelgat
in schitterende exotische kleuren,
treuren om het even wat, over de
harteloosheid van een mensenhart,
dat vaak het leven niet op de
juiste waarde placht te keuren.

Door dat sleutelgat zou men hebben
kunnen zien; dat dat paradijs eens
vrede had voordien. Tot op die dag
dat men vergeten was dat een schoon
beleven helen kan in ieders leven.
Op die dag dat men geen visie had.
Vergat dat men voor genot een betere
optie bezat. Dat in vrede doorziet en
slechts in vrede hoop kan geven.

Het hart dat geen ruimte meer had
voor een paradijs waar het in zou
kunnen groeien;
was verschrompeld, omdat het onvoldoende
liefde bezat om het paradijs in zijn perfectie
te zien bloeien.