sterfelijkheid

Geert Messelis

mijn naam is haas
ik weet nergens vanaf
er groeit een kromme boom
tussen de kieren
van een vervallen graf
de engel kijkt wanhopig
om hulp van boven
zijn huid is schimmel
cultuur verovert
natuur heeft tijd
hij neemt het over
konijnen spelen 's avonds
op het beetje gras
het plantsoen
verliest fatsoen
het gras groeit veel te hoog
bespaar maar op
de tuinman en de dood
het kerkhof is verlaten
er waren teveel graven
cultuur fixeert het leven
natuur is leven
het wachten op de plaats,
het uur de tijd
sterven is natuur
begraven is cultuur