Stil zingt mijn melodie zachtjes in de regen

Willem Bernardus Tijssen

Stil zingt mijn melodie zachtjes
in de regen. Stil zingt mijn melodie
op een herfstachtige morgen bij verlet.
Op een morgen waarop zoveel werd verloren,
en veel wat goud leek in zilver werd omgezet.

Een mensenhart kan zwaarder wegen bij
een ontmoedigd doorweekt zijn in de
regentijd. Het gevoel tot een somber
overwegen heeft geen zicht meer op de
nuances van de najaarsspijt.

Een voortgang noopt tot zoeken over
hetgeen verzilverd nu mijn aandeel blijkt.
Lijkt een verzoening met de regen nu de
best passende muzikale begeleiding,
terwijl een vioolstok de snaren van mijn
hart bestrijkt.