INLOGGEN
«»

De sneeuwklokjes ontluiken

Homo proponit, Sed Deus disponit
De mens wikt, God beschikt

De sneeuwklokjes ontluiken
tussen `t lange wintergras en dichte struiken.
De lente komt er langzaam aan,
de winter maakt ruim baan.

Alles begint langzaam weer te groeien,
om wat later in de tijd
fleurig te gaan bloeien.
Het geen ons zeer verblijd

Het zijn dan weer de Tulpen en Narcissen.
die over de kleuren van het land beslissen
Maar `t zijn de Krokus en de Hyacint
die u reeds eerder vind.

De ochtendstond is nog in nevelen gehuld,
maar de zon heeft geen geduld.
Zijn warme gloed
die doet het landschap goed

De natuur heeft zo zijn eigen wetten,
hij laat zich door de mens niet zetten.
Het zijn de zon en ook de maan
die met de aarde zijn begaan

Als zij hun werk doen naar behoren
komt er steeds op nieuw een ochtendgloren.
De schepping staat nooit stil.
Het is zo goed, het is Zijn wil,
DdJ.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 06-01-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dolf de Jong
Actief sinds: 26-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De sneeuwklokjes ontluiken’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.