De sneeuwklokjes ontluiken

Dolf de Jong

Homo proponit, Sed Deus disponit
De mens wikt, God beschikt

De sneeuwklokjes ontluiken
tussen `t lange wintergras en dichte struiken.
De lente komt er langzaam aan,
de winter maakt ruim baan.

Alles begint langzaam weer te groeien,
om wat later in de tijd
fleurig te gaan bloeien.
Het geen ons zeer verblijd

Het zijn dan weer de Tulpen en Narcissen.
die over de kleuren van het land beslissen
Maar `t zijn de Krokus en de Hyacint
die u reeds eerder vind.

De ochtendstond is nog in nevelen gehuld,
maar de zon heeft geen geduld.
Zijn warme gloed
die doet het landschap goed

De natuur heeft zo zijn eigen wetten,
hij laat zich door de mens niet zetten.
Het zijn de zon en ook de maan
die met de aarde zijn begaan

Als zij hun werk doen naar behoren
komt er steeds op nieuw een ochtendgloren.
De schepping staat nooit stil.
Het is zo goed, het is Zijn wil,
DdJ.