Zijn laatste vacht

wil melker

zijn laatste vacht


bevroren kraken dennen
wortelend in permafrost
nog is er geen ontdooien

ik voel je kou
droom witte vachten bij
het grijsblauw van je blik

in ogen die
de verte weten in
het sneeuwblinde vergeten

het universum kruisen
in vertwijfeld zoeken naar
wat noorderlicht als tegenwicht

nog lacht de poolbeer
in zijn laatste vacht onwetend
welk vreselijk lot hem wacht

kruiend ijs brengt
smeltend de subtropen
dramatisch eerder dan wij hoopten


wil melker
14/11/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl