Een enkele dauwdruppel

Willem Bernardus Tijssen

Voor dag en dauw druppelt
iets binnen van een verleden
dat eens langs de gouden
regen mocht gaan. Dat nimmer
het goudstof kon wegen dat
doorsijpelde langs de rode
rozen van het bestaan.

Een enkele dauwdruppel blijft
eens hangen in het spinnenweb
dat zich eens vormen kon; een
transparant geheugen dat
dauwdruppelt in de krachteloze
najaar's zon.

Dauwvol, berouwvol om alles dat
dauwdruppelend aan een heden
voorbij kan gaan, kent morgen een
verleden dat niet aan het spinnenweb
voorbij kan gaan