INLOGGEN
«»

Bomen

Kale bomen in de winter, zo troosteloos
Daar staan ze, keurig in een eindeloze rij
Om ze zo te zien, maakt mij niet erg blij
Het lijkt allemaal zo doods en vruchteloos.

En dan denk ik maar, schijn bedriegt
Want in de bomen zit nog volop leven
Straks worden ze weer met blad omgeven
En door de zachte lentewind gewiegd.

Dan staan ze weer trots in volle pracht
En kunnen de vogels hun nesten bouwen
Waar ze hun jongen mogen aanschouwen
Waar ze al zolang op hebben gewacht.

Bomen, hoge bomen, ik kan er niet zonder
Bomen, het zijn de meubels in de natuur
En ze staan ze er zo vast als een muur
Bomen, voor mij blijven ze een wonder.

Fedde Nicolai

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 07-10-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Fedde Nicolai
Actief sinds: 10-01-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bomen’ van Fedde Nicolai zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.