Verdronken Land Tussen De Rivieren
In het diepste van de rivier
Vermengt met het zand, meestromend,
Misschien naar niemandsland.
Herinneringen, diep opgeborgen
Gevoelens misvormen de rivier. De oever
Loopt over en brengt ze niet naar hier.
In mijn niemandsland sta ik nog te wachten
Tot het mij bereikt. Het lijkt mij niet te vinden,
Omdat de rivier ze te ver verspreidt.
In het verdronken land tussen de rivieren
Bevindt zich ergens mijn niemandsland.
Omspoelen soms de kolkende rivieren
Een onrustige binnenbrand.
In het verdronken land tussen de rivieren
Verloor ik rede en gezond verstand;
Laat ik wegstromen met de rivieren, waarvoor
Geen plaats is mijn niemandsland.
Ik voel mij geborgen in het diepste van
Mijn niemandsland. Vergeten lijkt te zijn verdronken,
weggestroomd met het water ver van de walkant.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-06-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verdronken Land Tussen De Rivieren’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.