De taal van kleuren
de taal van kleuren
ik heb immense velden
met bloemen gezien
die fier hun kleuren dragen
zacht wiegen als zij in
opening mijn aandacht vragen
hun ranke stelen lichtjes draaien
maar de zon schijnt
feller op de kale rots waar
stenen regenbogen kaatsen
in kristallen werd
de tijd gevangen die daar
onder grote druk is blijven hangen
zij vertellen van een vroeger leven
laten emoties stralen die
in overgangen zijn gaan dralen
bloemen weten dat
kristallen nooit worden vergeten
omdat ook zij de taal van kleuren spreken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
27/04/2015
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De taal van kleuren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.