Op knisperende hoogte
hoog kleurt geel
tussen betonnen muren
de onderkant afvallig groen
jij waaiert bladeren
op knisperende hoogte
wervelt kleur in herfstoogsten
maar rust dan als
de avond valt en het
tapijt je eindelijk bevalt
mag ik misten in het
ochtendgloren zo dat de zon
zichzelf weer rood kan kleuren
een klein detail
ik loop buiten en de mensen binnen
verslapen nu het mooist van al
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Op knisperende hoogte’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.