INLOGGEN
«»

Je sporen huilen dauw

je kwijnt in helderheid
ogen fletser als in spijt
de zon kan zelfs zijn licht
niet aan je kwijt

het gras buigt zacht
je sporen huilen dauw
omdat de kleur licht
groenig aan je voeten kleeft

bladeren dwarrelen rust
ritselen de stilte
in vergeten drukte
speelde hier plezier

je adem slaat de wereld aan
met kille somberheid
het dreigend wolkendek
vergiet zich ruisend als je kijkt

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Je sporen huilen dauw’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.