Somerset

Wicky Steevensz

Weerloos ben ik tegen gevoelens van minderwaardigheid,
die,net wanneer ik mij veilig voel, mij honend nietig verklaren,
mij uren laten dobberen in het zilte nat,
waar golven van twijfel mijn gemoed niet sparen.

Weg is de bodem die ik stilaan heb gevormd
naar een vermoeden van wie ik ben,
gedurig strevend en verlangend naar
een glimp zoals ik mezelf ten lange leste ken.

Net zo
weerloos is het land
door razende vloed,
waar eerder het bestaan
onweerlegbaar leek op vasteland.

Onmeedogend is het noodlot dat verschijnt
en Somerset, de aanblik zo vertrouwd,
alsof het landschap door mij begaan,
bedroevend onder water verdwijnt.