Maneschijn
In het zacht-witte wandellicht,
omgeven door geheimzinnigheid,
komen lang geleden dierbaren
in oneindige zachtmoedigheid
ingetogen nader.
Zo komen zij, éen voor éen
behoedzaam tevoorschijn,
opdat ik niet zou verschrikken,
hun gestalte teer omgeven door de maneschijn.
Wellicht zal maanlicht mij doen verdichten,
en toch..gewis, ik zie hen allen,
hun gelaat zo dierbaar en vertrouwd,
die mij zijn ontvallen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-03-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Wicky Steevensz (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Maneschijn’ van Wicky Steevensz zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.